Radioterapia jest jedną z metod leczenia raka pęcherza moczowego, stosowaną głównie w przypadku raka naciekającego mięśniówkę (MIBC, stadium T2-T4) jako alternatywa dla cystektomii radykalnej (usunięcia pęcherza) lub w leczeniu paliatywnym. Choć nie jest to metoda pierwszego wyboru, może być skuteczna w określonych sytuacjach, szczególnie gdy pacjent nie kwalifikuje się do operacji.
Radioterapia jest rozważana w następujących przypadkach:
Radioterapia wykorzystuje promieniowanie jonizujące do niszczenia komórek nowotworowych, uszkadzając ich DNA i uniemożliwiając dalszy wzrost. W raku pęcherza stosuje się głównie radioterapię zewnętrzną (EBRT), gdzie promieniowanie jest kierowane na obszar pęcherza z zewnątrz ciała. Często łączy się ją z chemioterapią (np. cisplatyną), co zwiększa skuteczność – taki schemat nazywa się chemioradioterapią.
tRadioterapia w połączeniu z chemioterapią pozwala na zachowanie pęcherza u 50-70% pacjentów z MIBC, a 5-letnie przeżycie jest niższe niż u osób poddanych cystektomii.
Radioterapia może powodować:
Radioterapia w raku pęcherza moczowego jest cenną opcją dla pacjentów, którzy chcą uniknąć usunięcia pęcherza lub nie mogą przejść operacji. W połączeniu z chemioterapią daje szansę na kontrolę choroby i zachowanie funkcji pęcherza, choć wiąże się z ryzykiem nawrotu i skutkami ubocznymi. Decyzja o jej zastosowaniu powinna być podjęta przez zespół onkologiczny, uwzględniając stan pacjenta i zaawansowanie raka.